Over sommige eerste keren wordt nogal wat ophef gemaakt, soms tot op het dramatische af. Dat eerste stapje van je kind, hoe vaak hoor je dat niet in discussies over werkende moeders!
Alsof een kind maar een stap zet. En alsof het na die ene stap uit is met nieuwe stappen in het leven. Ik zet er nog regelmatig eentje.
Zo heb ik van de zomer voor het eerst van mijn leven een afwasmachine aangeschaft (hij wast zo matig dat ik al lang weer achter het teiltje sta), en voor het eerst in een
refuge geslapen. Dat laatste was tijdens een fantastische driedaagse wandeling met zoon in de Pyreneeën. We vertrokken in dikke mist en dat was maar goed ook, want als ik had kunnen zien hoe hoog we dag één moesten klimmen had ik niet zo vrolijk doorgelopen.
De eerste refuge was helemaal top, de tweede was voller en dan lig je wel krap. Bovendien stoot ik een onbekende snurker minder makkelijk aan, al heb ik ook dat deze zomer voor het eerst gedaan.
 |
Op weg naar refuge 1, die van Migouélou.
|
 |
| Refuge, de wolken beginnen te verdwijnen. |
|
 |
| De volgende ochtend. De wolken halen ons niet meer in. |
|
 |
| Onderweg, een hondenbeest. |
|
 |
| Dag drie, een stukje door Spanje. |
|
Mooi hè.
