vrijdag 18 februari 2011

Pen

Afgelopen dinsdag zat ik op het Forum des Métiers op het collège van dochter. Sommige van haar klasgenoten - degenen die 'découverte professionnelle' doen - hadden dat georganiseerd, en ik was erg trots er ook voor gevraagd te worden. Eindelijk werd ik ook beschouwd als iemand met een métier! In plaats van een vage zelfstandige die zich met onduidelijke dingen bezighoudt bedoel ik.
Er waren brandweer- en politiemannen, psychologen, een meneer van de regionale krant, een fysiotherapeut, een logopediste, winkeliers, timmermannen enzovoort. Wel 40 métiers hadden de leerlingen (allemaal zo rond de 15 jaar) weten te vinden. En ook aan mijn tafel kwamen bezoekers, andere leerlingen dus, naar mijn métier informeren.

De jonge organisatoren ontvingen de deelnemers bij de ingang en waren allen op hun kerstbest (dat lijkt me toepasselijker dan paasbest, omdat het winterse nette kleren waren met veel zwart) gekleed. Sommige jongens droegen zelfs een pak-met-stropdas, wat ik erg vertederend vond en er waarschijnlijk op wijst dat ik echt oud word. Ze hadden mijn naam foutloos op een kaartje geschreven en eronder stond 'ecrivain', hoewel ik vooral informatie heb verschaft over het ook zo mooie beroep van tolk/vertaalster. Halverwege kwamen ze met koffie langs (het duurde slechts anderhalf uur), ik kreeg ook nog een flesje water en na afloop waren er hapjes en vruchtensap.

Pas toen ik er zat, begreep ik dat het helemaal door de leerlingen was georganiseerd. Ik was blij dat ik niet gereageerd had op de bevestigingsbrief. Daarin stond onder meer dat je kon doorgeven of je behoefte had aan bijvoorbeeld een schoolbord, een videoprojector of een pen. Ik had bijna gebeld om te zeggen dat ik een pen nodig had. Dat zou een heel flauwe grap zijn geweest, die bovendien niet paste bij hun serieuze toewijding. En ik ga écht nooit de deur uit zonder pen.