donderdag 7 oktober 2010

Spelling

De oudste zoon van Gabrielle heet Thibaut. Of Tibaud. Of was het nou Tibault?
Ik had het een keer fout geschreven, en toen zei Gabrielle dat je het gewoon schreef zoals je het zei. Wat volgens mij Tibo was, maar zo lag het toch ook weer niet. En sindsdien weet ik dus niet meer of ik het met een "h" had geschreven, en dat-ie weg moest, of misschien juist met een "l" teveel, of wellicht met allebei, of juist geen van beiden, maar met een d die een t moest zijn of, nou ja, zo vaak schrijf ik Ti...eh...dinges ook weer niet.

Een van de eerste dingen die zoon inmiddels al best lang geleden van school meekreeg, was een A4-tje over de klank O, en hoe je die zoal kon schrijven. Ik vond dat zo indrukwekkend, dat ik dat blaadje nog steeds heb. 


Als tien verschillende schrijfwijzes nog altijd de klank "o" opleveren is het natuurlijk niet zo heel verbazingwekkend dat Franse kinderen (en volwassenen) schrijffouten maken. Om nog maar te zwijgen over import-burgers.

Let overigens even op 'un hollandais', helemaal onderaan. De juf had bij dat Hollandse mannetje nog in kleine lettertjes de naam van zoon gezet.