Er zijn van die woorden die uit het niets lijken op te duiken en dan niet meer weg te slaan zijn uit het dagelijks leven. Of, meer waarschijnlijk, worden ze altijd al in normale hoeveelheden gebruikt, maar dringen ze op een gegeven moment tot mijn hersenen door.
Zo hoorde ik vorig jaar om de haverklap het woord anodin. La grippe A H1N1 n'est pas une maladie anodine... vertelde een campagne van het ministerie van volksgezondheid ons meerdere malen per dag op radio en televisie. Ook andere zaken bleken opeens al dan niet anodin(e) te zijn, dat wil zeggen onschuldig, onbeduidend, onschadelijk en nog wat on-dingen volgens mijn van Dale.
De laatste weken hoor ik steeds het woord lapsus. De betekenis kon ik wel raden, aangezien er meteen voorbeelden bij werden gegeven. Eerst hadden we de lapsus van Rachida Dati (voormalig minister van Justitie, nu o.a. lid van het Europees parlement), die in een verhaal over de economie het woord inflation wel heel erg als fellation deed klinken. Een fellation die ook nog eens 'quasi-nulle' was.
Onlangs had Brice Hortefeux (Binnenlandse Zaken) het over empreintes génitales, terwijl hij empreintes digitales bedoelde. De laatste zijn vingerafdrukken; genitale afdrukken worden zover bekend niet door de politie genomen, al weet je dat soort dingen met Hortefeux niet eens meer zeker.
Lapsusliefhebbers kunnen verder zelf hun hart ophalen op internet.
