woensdag 28 juli 2010

Uitje

Gisteren was ik een dagje toerist in eigen département. We reden van Mirande naar Vic Fézensac, naar Valence sur Baïse en naar Lectoure, waar ik eindelijk het Bleu de Lectoure kon zien, iets wat ik al zo'n beetje van plan ben sinds ik hier woon maar er nooit van was gekomen. Een Amerikaans-Belgisch echtpaar kocht daar jaren geleden een oud huis dat een teinterie bleek te zijn geweest. Ze ontdekten de geschiedenis van het pastelplantje, en hoe daar lang geleden blauw pigment van werd gemaakt. Blauw, koningsblauw, dat ooit de rijkdom van Albi, Carcassonne en Toulouse betekende. En nu wordt het daar in Lectoure opnieuw gemaakt.

Ik heb er geen foto's gemaakt, dus doe ik er gewoon eentje van Vic Fézensac bij, waar het Tempo Lantino festival net voorbij was - een geweldig feest heb ik me laten vertellen - en waar het toch mooi was.

Zoals gewoonlijk bedacht ik me dat ik dit soort dingen vaker moet doen.

maandag 26 juli 2010

hooibundels


Voor ons huis in mijn dorp, wat niet meer helemaal mijn dorp is maar daarover wellicht een andere keer, ligt een flink veld wat ook van ons is. Om verschillende redenen, waarvan de elke zomer terugkerende maïsmuur de belangrijkste was, hebben we het enkele jaren na het huis ook van buurman Camille gekocht.
De grond werd tot die tijd bewerkt door de twee andere buurmannen, maar toen het eenmaal van ons was hoefden ze het niet meer en trouwens, ze gingen toch met pensioen. Hun nicht nam het resterende land wat ze in fermage hadden (d.w.z. pachtten) over en heeft nooit meer één maïsplant gepoot.

Toen zaten we dus met een mooi veld waar je bijvoorbeeld ezels zou kunnen houden, geiten, koeien of paarden, een camping zou kunnen beginnen, een gemeentezwembad, een-hennep-voor-medicinaal-gebruik-kwekerij of een rozentuin. Ideeën genoeg, vooral van logés die op zachte zomeravonden met de rosé in de hand dachten dat het houden van ezels, rozen of campings nauwelijks tijd kost, terwijl het geld met bakken binnenstroomt.

We kozen ervoor het gras gewoon te laten groeien. Aanvankelijk was er weer een andere buurman die geheel spontaan en belangeloos twee keer per jaar het gras maaide met behulp van zijn trekker. Inmiddels heeft Roland die taak overgenomen, en die maakt er van die mooie rollen van die ik aanvankelijk rouleaux noemde, ze zijn tenslotte rond, maar die in werkelijkheid bottes heten. Ik dacht dat dat laarzen waren, maar dat is pas de tweede betekenis die van Dale geeft. De eerste is bos, of bundel. Ik ben misschien geen boerin, maar van Dale nog minder. Eerst kwam ik alleen op hooiberg en hooimijt, maar volgens mij zijn het hooischelven. Straks gaan ze bij Roland in de schuur en dan mogen zijn koeien ze opeten.

Tot die tijd geniet ik ervan. Alsof je een levende van Gogh voor de deur hebt. 't Kost niks, zelfs geen tijd, 't levert ook niks op, maar het is zeer waardevol.

maandag 19 juli 2010

Slakjes


Ik weet natuurlijk dat slakken zich voortplanten, en zelfs dat ze meestal hermafrodiet zijn, maar het was niet in me opgekomen dat de kleintjes ook (meteen?) weer een huisje hebben. Het is niet zomaar een huisje, zo heb ik net op internet geleerd, hun belangrijkste organen zitten er in.
Dit gezinnetje zag ik vanmorgen in de tuin.

zondag 18 juli 2010

Koentrieplaatjes






Vooruit, nog een paar plaatjes.

vrijdag 16 juli 2010

Cowboys




Mirande is doorgaans een rustig plaatsje, behalve tussen 13 en 19 juli, want dat vindt het country & western festival plaats. Koentrie zeggen ze hier, en het lukt me inmiddels niet meer het woord nog op zijn min of meer Engels uit te spreken.

In het centrum lopen cowboys en enkele indianen, er zijn opvallend veel motorfietsen en af en toe klinkt de sirene van de politie-auto uit Dallas die op het festivalterrein tussen de andere Amerikaanse slees en campers staat. Her en der wordt er ge-linedanced (line gedanst?), er zijn houthakkerswedstrijden en binnenkort worden de miss en mister Koentrie gekozen.

Ik ben geen countryfan, al heb ik altijd een zwak voor Dolly Parton gehad. Het enige countrymuziekje wat ik ooit op een cassettebandje had staan was Calypso van John Denver, en dat was ergens in de jaren '70. Maar al die cowboys, cowgirls en indianen zijn lief. Ze mogen weer even degenen zijn die ze vroeger zomerdagen en -avonden lang ongeneerd konden wezen, en af en toe nog zo vreselijk missen.

zondag 11 juli 2010

Nog wat voetbal

In de Equipe van vorige week staat een korte taalles Nederlands, waardoor de doorsnee Fransman (m/v) in staat zou moeten zijn de achternamen van Nederlandse voetballers probleemloos uit te spreken.
L'Equipe heeft zich laten voorlichten door de Nederlandse Ambassade te Parijs en beweert nu de manière Batave van uitspreken te begrijpen. Zo ziet dat er voor hen uit:

van Marwijk : Vanne Maroueilleque
Sneijder : Sneilledeur
Stekelenburg: Stéque loeune beurr
Mathijsen : Ma teille soeune
Ooijer : Eau yère
de Zeeuw : De Zéou
Kuyt : Cueille te

Ik zal vanavond luisteren of de televisiejournalisten dit lijstje bestudeerd hebben.

vrijdag 9 juli 2010

I.M. Pa


Onze hond Pa is niet meer. Hij was al een jaar of 16. We gingen bijna geloven dat hij onsterfelijk was. Helaas.

dinsdag 6 juli 2010

Zwemmen




Je hebt zwembaden, en zwembaden.
Hier meteen boven een mooi plaatje van de piscine van Trie sur Baïse: rechttoe-rechtaan zonder extra gedoe, zo ongeveer als het sportfondsenband uit mijn jeugd. Een zeer lage toeggangsprijs bovendien.
En dan heb je die van Mirande, daarboven, met glijbanen en tegen-de-stroom-in-zwemmen, luie stoelen, talloze consumpties en geen enkele rechte hoek. De toegangsprijs is het drievoudige. Trie heeft dan ook maar één badmeester, terwijl er in Mirande wel drie zitten. Dat kost ook wat, natuurlijk.

Ik geef de voorkeur aan die van Trie.