zondag 28 maart 2010

Zavatta!


Gisteren was ik eindelijk weer eens in het theater. In Auch (spreek uit Osj), onze departementshoofdstad, staat een mooi oud theater met kleurige plafondschilderingen, balkons en pluche stoelen. Ertegenover staat een kathedraal waar ooit een Nederlandse prinses trouwde, maar dat is niet goed afgelopen dus daar hebben we het niet meer over. Het plein ertussen ligt open, omdat ze er een autoloos gebeuren van willen maken met fonteinen en plantenbakken – een ambitieus plan dat veel geld gaat kosten en waarvan de uitvoering 10 tot 15 jaar schijnt te gaan duren. Auch had al grote moeite geld te vinden voor de restauratie van de monumentale trappen die vanaf de Gers (de rivier dus) naar de hoog gelegen kathedraal leiden. En die trappen zijn ook nog lang niet klaar. Halverwege staat een beeld van d'Artagnan, de musketier die uit deze buurt kwam. Gisteren las ik dat de Russische schrijver Koeprin in 1931 bij de inauguratie van dat beeld was en dat zelfs heeft beschreven, maar dit terzijde want ik wilde het over het theater hebben.

Ik kwam vrij laat, denkend dat er toch niet veel volk zou zijn, en kreeg nog net een plekje op rij W, vlak onder dat mooie plafond. Anders had ik voor niks die 40 kilometer gereden. De voorstelling heet Ce soir dans votre ville, van Warren Zavatta, de kleinzoon van Achille Zavatta. Voor wie die niet kent: Achille Zavatta was de beroemdste Franse clown.
Er komen hier in de buurt regelmatig circusjes (ik heb er hier al eens eerder over geschreven) en het was me opgevallen dat die vaak Zavatta heten. Meestal staat er dan een voornaam bij, en soms ook nog iets over een fils of petit-fils. In totaal schijnen er zo'n 35 te zijn, maar de meeste zijn geen echte Zavatta's.

Warren Zavatta is wel een echte – zijn moeder was overigens een Canadees-Engelse bluebellgirl, vandaar die voornaam, en Warrens onfranse lengte (1.92)– maar wilde géén circusartiest worden. Daar gaat de voorstelling eigenlijk over: over hoe lastig dat was in een gezin waar iedereen wél circusartiest werd, en daarbuiten (waar men de naam Zavatta slechts associeert met lachen), over opgroeien op wielen, over voordelen, vooroordelen en nadelen, en over de altijd aanwezige afwezige grootvader. Een kritisch, komisch en ontroerend verhaal over het circusleven was het, en ik heb genoten, daarboven op rij W.