zaterdag 13 maart 2010

tweetalig

Zeker toen we nog niet zo lang in Frankrijk woonden, vroegen vrienden en familie in Nederland regelmatig of we « toch wel Nederlands met de kinderen bleven spreken ». Natuurlijk. Ik vind het volkomen vanzelfsprekend dat je met je kinderen binnenshuis je moedertaal praat, ook als er buiten de deur een andere taal wordt gesproken. Ik druk me toch het best en duidelijkst uit in het Nederlands, vind het belangrijk dat onze kinderen ook met vrienden en familie in Nederland kunnen communiceren en verder zit een extra taal volgens mij nooit in de weg. Je leert alleen maar makkelijker een derde, vierde enzovoort taal. Het schijnt nog goed te zijn voor je hersenen ook.

Ik las dit artikel op de Trouw-website. Het zal neem ik aan ook in de papieren versie van dit weekend staan.Ik was het eens met de schrijfster en wilde eigenlijk niet doorrollen naar de reacties eronder, want van reacties op internet word ik meestal treurig, of chagrijnig.
Maar ja, ik deed het toch.
Wat een hoop eenzijdige, domme, ranzige, xenofobe, kortzichtige en agressieve types zitten er achter de Nederlandse computers! Ik werd er treurig, chagrijnig, wanhopig én boos van. Gelukkig waren er ook nog wat normale reacties, anders was ik rechtstreeks in een diepe depressie gevallen en niet meer in staat mijn moedertaal – bezoedeld door een stelletje idioten die nog niet in staat zijn één taal correct te spreken - nog langer te gebruiken.

De schrijfster van het artikel is Turks en haar moedertaal is dus ook Turks. Zouden de reacties ook zo kortzichtig zijn geweest als de schrijfster, ik noem maar wat, Peggy Smith had geheten, met als moedertaal Engels? Of Pauline Michgelsen die haar Nederlandse moedertaal in Frankrijk blijft spreken?
Je m'en doute.

Ter afsluiting, lieve jongens en meisjes, een prachtig Nederlandstalig lied. Ik zing mee!