woensdag 24 juni 2009

Pepita


Poes Pepita wordt dik, zeiden we.
Toen het tot ons doordrong dat ze zwanger was, was ze al behoorlijk ver.
Onze huisdieren worden nooit zwanger. Hond Bella is al ruim vier jaar overtuigd kinderloos. Poes Mimi deed ook niet aan dingen als krolsheid en katers. Tot kater Frits in huis kwam en Mimi na zes jaar nonnigheid in een semi-permanente staat van krolsheid geraakte. Ze liet zich zonder enige gène werkelijk overal door Frits nemen. Net toen we dachten dat ze misschien wel zwanger was, verliet ze ons. Enige tijd later vertrok ook Frits.
En toen hadden we Pepita. Een premature verrassing van een 12-jarige kat van een vriendinnetje van Dochter. Klein en onschuldig. Dachten we.
Onlangs lag er dus een nest van vijf poekebeesten in mijn nest. Dochter is overgelukkig. Pepita sleept haar nageslacht van de ene plek naar de andere, met een duidelijke voorkeur voor vrouwenbedden. Schijnt de natuur te zijn, dat gesleep. Net als zwangere beesten natuurlijk zijn. Dat waren we even vergeten.