Obama president

Sinds een uur of 11 's avonds toeteren de auto's onophoudelijk op straat. We waren tegen middernacht uitgewaarneemd en zijn nog even naar het feestje van de Democraten gewandeld. Een groot feest hier: volgens de voorlopige uitslag heeft Obama in de stad Detroit met 97% van de stemmen gewonnen. Het feestje was vooral voor alle vrijwilligers van de Obama-campagne. We kwamen er vandaag nog een paar tegen. En ook een paar vrolijke stemburomedewerkers.

yard signs

Zo heten ze: yard signs. Nog even en ze zullen verdwenen zijn neem ik aan. De vrijwilligers plegen hun laatste huisbezoeken en telefoontjes. De kandidaten houden hun laatste speeches. De mensen staan al her en der in de rij - soms al uren lang - om vroeg te kunnen stemmen. De tv-zenders tellen nu de uren af. Ik ook. En ik vraag me af of journalisten straks weten waar ze het nog over moeten hebben.

Overstekende elanden

Elks crossing. Van dat soort waarschuwingen hou ik : dat ik moet uitkijken dat er geen eland op mijn motorkap beland. We zijn ook al een bord gepasseerd waarop staat dat je geen lifters moet meenemen, omdat er tussen de bomen een gevangenis ligt. Als het nou nog een beetje gaat misten of sneeuwstormen is deze reis naar het noorden van Michigan helemaal geslaagd.

Na mijn eerste blog voor Trouw kreeg ik het verzoek iets breder te schrijven; iets meer “newsy” en minder eekhoorn. Het is natuurlijk flauw om dan maar met een veel bredere eland aan te komen zetten. Dieren zijn nu eenmaal niet newsy, en overpeinzingen erover niet sexy. Het noorden van Michigan is ook niet newsy. Het is er mooi, prachtig zelfs. De Mackinac brug verbindt de lower peninsula met de upper peninsula. Links stroomt lake Michigan, rechts lake Huron. De meren zijn zo groot dat ik ze per ongeluk zee noem. Er zijn zeker tienduizend schepen in vergaan. De half-Franse, half-Indiaanse Madeline la Framboise was hier 200 jaar geleden de rijkste bonthandelaarster. Kortom, niks nieuws onder de zon.

Op de hotelkamer van Mackinaw City kun je, zoals overal, een stuk of zestig zenders bekijken. Alle nieuwsuitzendingen gaan over de verkiezingen. Kleine nieuwtjes worden breed uitgemeten en tientallen keren herhaald. Ze worden afgewisseld met te veel reclame en negatieve spotjes van de ene kandidaat over de andere. Meestal van congreskandidaten; spotjes van McCain of Obama zie je hier maar zelden. ‘Toen McCain zich terugtrok uit Michigan, moesten we ons hele budget aanpassen,’ vertelde een radioman ons. ‘We wisten meteen dat onze inkomsten drastisch zouden teruglopen.’

Tot zover het nieuws.

Flint

Gisteren waren we in Flint. In Flint werden in het verleden heel veel auto's gemaakt. In de jaren '50 werkten er meer dan 90.000 mensen bij General Motors. Nu nog maar 7000. In de jaren '50 hadden ze hier het hoogste inkomen per capita. Dat is ook verdwenen.

De naam Michael Moore moet je hier niet te onnadenkend noemen. De eerste film van Moore die ik zag, Roger and me, liet geen vrolijk beeld zien van de stad. Volgens de Flintenaren was het effect van de film zelfs devastating. Moore komt hier niet vaak meer. Maar hij heeft wel een huis aan de andere kant van Michigan, in de buurt van Traverse City. Hij organiseert er jaarlijks een filmfestival. Toevallig is aan die kant ook de wijnstreek van Michigan. Tony Ciccone, de vader van Madonna, bottelt er Madonna wijn. Hij wordt voor zo'n 30 dollar per fles verkocht.

We hebben in Flint alleen maar heel aardige mensen ontmoet. De county clerk vertelde ons niet alleen over verkiezingen en kiezersregistratie, maar reed ons ook rond (in zijn buick) langs de oude fabrieken. Fabrieken die er dus niet meer staan. Hij wees ons op de plek waar ooit zijn geboortehuis stond, in een buurt waar toen alleen maar Ierse gezinnen woonden. Er zaten kogelgaten in een verkeersbord op de hoek.

We ontmoetten ook nog een een collega van de clerk, in het aangrenzende Grand Blanc wat ze hier heel anders uitspreken dan dat ze dat in Frankrijk zouden doen. Die was ook al zo aardig. Vandaar haar foto op deze blog.